محصول یا برند؟
این جمله، جمله ی بسیار مهمی است. به نکته ی خیلی مهمی اشاره می کند که متاسفانه - چنانکه من می بینم- چندان که باید به آن توجه نمی شود:
آنچه ما می فروشیم محصول ما است، آنچه مشتری می خرد، برند ما.
این یعنی: ارتباط و خدمات دهی به مشتری با فروش محصول به او پایان نمی پذیرد.
ما پس از فروش محصول، همچنان در برابر مشتری مسئولیم، درست تا زمانی که در برابر برندمان مسئولیم.
خدمات پس از فروش، آغاز دارد ولی واقعا پایان ندارد.
پایان خدمات پس از فروش، سررسید تاریخی که در بروشور و فاکتور و سایت به عنوان پایان گارانتی و وارانتی ذکر کرده ایم نیست.
باید حواس مان باشد که فروش با ارتباط گیری شروع می شود و ارتباط قرار است ماندگار بماند زیرا ارتباط ماندگار، به تبدیل یک مشتری به مشتری وفادار کمک می کند.
پس باید تا موعدی که به تداوم فروش و تداوم درآمد و سود فکر می کنیم، تا موعدی که نسبت به برندمان تعهد داریم، به مشتری پاسخگو باشیم.
چگونه است که تا زمانی که قرار است بفروشیم هم تلفن ها را جواب می دهیم، هم خوش اخلاقیم و خوش قول، هم قربان صدقه ی مشتری می رویم؛ ولی همین که محصول را فروختیم نه دیگر تلفن مشتری را جواب می دهیم، نه تعهدات مان را به یاد می آوریم و نه خوش اخلاقیم و نه خوش قول؟
وظیفه ی اصلی همه ی کارکنان سازمان، صیانت از برند سازمان است و این بی توجهی ها به برند ما لطمه می زند.
