از مدت ها قبل، مطالب شرکت «مدیران نواندیش» را در صفحه ی اینستاگرام شان دنبال می کردم.
حوزه ی فعالیت شان به شکل متمرکز در استان سرسبز گیلان بود.
چندی پیش محبت کردند و پیغام فرستادند که شعبه ی تهران شرکت افتتاح شده و همزمان دارند نسبت به گسترش دامنه ی کاری شان در حوزه های مرتبط اقدام می کنند.
از من دعوت کردند که برای وبسایت به شدت علمی و البته کاربردی شان مطلب ارسال کنم.
دعوتی ارزشمند بود که پذیرفتم.
دیروز هشتم مهرماه 97 اولین کتاب من روانه ی بازار کتاب شد.
بیست گفتار فروش و بازاریابی/ کتاب همراه فروشندگان و بازاریابان
«شهر فرش»، مثل بقیه ی شرکت های ایرانی، «فلسفه» دارد، «اهداف»، «چشم انداز» و «مزایای رقابتی».
البته این ها را در سایتش دارد.
یکی از اولین کارهایی که در اولین محل کارم انجام دادم، نوشتن بودجه برای شرکت تازه تاسیسی بود که برایش کار می کردم.
وقتی هم به بانک آمدم، در فاصله ی کوتاهی از استخدامم حکم «معاون واحد بودجه و صورت های مالی» برایم صادر کردند.
نمی شود اهل بازاریابی باشید، دانشجو یا علاقمند یا فعال بازاریابی باشید و دست کم با بخشی از مجموعه فعالیت های گروه TMBA و دوستان عزیز واحدهای گوناگون این مجموعه که موسس و مدیر آن «دکتر پرویز درگی» بزرگوار است آشنایی نداشته باشید.
یک سوال:
آیا این که یک بازیگر پول بدهد و نقش بگیرد،کاری زشت و ناصواب است؟
به نظرم، خیر!
این یک واقعیت گریزناپذیر است که ممکن است محصول ما به هر دلیل باب میل مشتری نباشد و رضایتش را جلب نکند.
اما، لازم است توجه کنیم که در حالت عدم رضایت هم ممکن است واکنش های مختلفی از خود نشان بدهد.
سال گذشته در ترجمه ی فصولی از یک کتاب برای اولین بار با این اصطلاح آشنا شدم.
می خواهم از تجربه ای بنویسم که بارها و بارها، در سازمان های مختلف، در مرور زمان به آن رسیده ام ولی هر بار به شکلی مشابه بروز یافته است.
پیش نوشت 1- این چند بند، فقط بخش هایی از نظرات من در مرور دوباره ی پست قبلی خودم است. نه پاسخ یا راه حل. راستش نه از من سوال کرده و نه راه حل خواسته.
پیش نوشت 2- چند روز اخیر ، برنامه های خیلی فشرده ای داشتم که مانع از آن شد که زودتر بیایم و بنویسم. ببخشید.
