خاطرات سازمانی من- دهه سوم
تازه وارد سازمان شده بودیم.
یکی از قدیمی های سازمان توصیه ای مهم کرد که بعضی از بچه های هم دوره من جدی نگرفتند.
اما آن اندازه مهم و کارساز و قابل توجه بود که بارها سر کلاس های مختلف - مخصوصا وقتی فراگیران کارمند بوده اند- این داستان را برای شان نقل کرده ام.
او گفت:
حواس تان باشد برای دهه ی سوم کارمندی تان، یک شغل و منبع درآمد دیگر بجز کارمندی داشته باشید.
توضیحاتی هم داد:
وقتی بیست سال سابقه را پر کردید، وارد دهه ای می شوید که کم کم باید از کار رسمی و استخدامی جدا شوید ولی هنوز عمر مفید کاری تان تمام نشده.
آن زمان عروس و داماد دارید و نوه ها، درشت و ریز دوره تان می کنند، همه هم یک قاقایی، چیزی می خواهند.
کم کم در محل کار آدم های جدیدتر وارد می شوند و بخواهید یا نخواهید، انتظارات سازمان از شما با الان فرق خواهد داشت؛ دیگر با این حجم کار به شما ارجاع نمی شود و خودتان هم با هیجان فعلی کارها را انجام نخواهید داد.
اینها یعنی حضور و نقش و حجم فعالیت شما در این سازمان کاهش خواهد یافت و اگر در این شرایط بازنشسته بشوید، دچار افسردگی و پریشانی خاطر خواهید شد.
اما، اگر شغل دیگری داشته باشید، کم کم با کمرنگ شده نقش تان در سازمان فعلی، حضورتان در شغل دوم که ان شاالله متعلق به خودتان خواهد بود را پررنگ تر و پر رنگ تر خواهید کرد.
نه بی پول می شوید، نه افسردگی می گیرد، نه کاسه ی چه کنم دست خواهید گرفت.
