الگوی رفتاری - 2
یک نتیجه ی دیگر از کنجکاوی در رفتارها و الگوهای رفتاری آدم ها :
اول اقدام، بعد امکان سنجی.
1- طرف در خیابان های باریک بهشت زهرا، از ماشین پیاده شد، با حرکت دست ماشین ها را متوقف کرد، در همان راه بندان ایجاد شده، برای قرار گرفتن در یک فضای خالی بین دو اتوموبیل پارک شده، بارها عقب و جلو کرد.
جا نمی شد، سوار شد، با دستش از رانندگانی که متوقف شان کرده بود عذرخواهی کرد و رفت.
وقتی به فضای مورد نظر او رسیدم دیدم دست کم نیم متر کوچکتر از آن بوده که آن پیکان سواری در آنجا جایش بشود.
2- داخل پاساژ مشغول قدم زدن و تماشای ویترین مغازه ها بودم که فردی در حالی که سرش داخل مغازه بود و مشغول صحبت با کسی در داخل مغازه، بدون این که به سمتی که در حال رفتن بود نگاه کند، از مغازه خارج شد.
وقتی محکم به هم برخورد کردیم، تازه ایستاد و جلویش را نگاه کرد و از من که روی زمین ولو شده بودم عذر خواهی کرد.
افراد با این الگوی رفتاری تا دلتان بخواهد - حتی اگر اصلا دلتان نخواهد - در جامعه ی ما زیاد هستند.
آدم های با این الگوی رفتاری، اول اقدام می کنند، بعد بررسی.
اول اقدام می کنند، بعد امکان سنجی.
اول درد سر درست می کنند، روی زمین ولویت می کنند، بعد یادشان می افتد که قبل از اقدام، به اندازه ی کافی دقت نکرده اند.
در مدیریت سازمان ها و در رفتارهای اجتماعی و سیاسی هم نمونه هایش به وفور دیده می شود.
مثلاً:
- طرف، کسب و کارش را راه می اندازد، کلی پول و سرمایه و انرژی و منابع دیگر را که به باد فنا داد، یادش می افتد که باید از مشاور کمک می گرفته است.
- مدیر است. در سطح عالی سازمان انتخاب و انتصاب صورت می دهد، بعد که سازمان به گل نشست، یادش می افتد که این فرد، فرد اصلح نبوده است.
- اول رای می دهد، عضو شورای شهر یا روستا،نماینده ی مجلس و رییس حمهور انتخاب می کند، تازه بعد از مدتی که خودش یا دیگران ولو شدند روی زمین، یادش می افتد که این انتخاب، انتخاب آگاهانه ای نبوده است.
و همچنان الگوی رفتارهای عمومی ما با الگوی رفتارهای مهم و حساس مان انطباق دارد.
