تجربه ی حرفه ای گری در سطح مشتریان خرد
دیروز تجربه ی یک نمونه رفتار «حرفه ای» در سطح خرد را داشتم که برای علاقمندان به بحث های بازاریابی و فروش و مشتری مداری هم می تواند جالب باشد.
یکی از کارهایی که باید در راه منزل انجام می دادم این بود که از عینک سازی برای تمیز کردن شیشه ی عینک اسپری مناسب تهیه کنم.
به عینک سازی رفتم.
کارم که تمام شد، یادم آمد که یکی از مهره هایی که شیشه عینک آفتابی ام را به فریم متصل می کند، مدتی قبل گم شده بود و دنبال فرصتی بودم برای تعمیر آن.
پسر جوان مهره را انداخت و در جای خودش محکم کرد. قبل از آن که عینک را تحویل دهد نگاهی به شیشه ی آن که تا حدی کثبف بود انداخت.
دستمالی درآورد، شیشه عینک را تمیز کرد و به من داد.
به همین سادگی!
این رفتار تا این اندازه ساده ، نمونه ای از رفتار «حرفه ای گری» است.
این که به وسیله ای که برای تعمیر به ما داده اند، با دقت توجه کنیم،
این که فقط به آنچه برایش به ما مراجعه شده بسنده نکنیم و اگر ایراد دیگری هم هست که می توانیم برطرف کنیم، بر طرف کنیم،
این که در ذهن مشتری و ارباب رجوع این معنا را جا بیندازیم که من نگاه یک متخصص را دارم نه یک کار راه انداز را،
اینها همه نشانه ی حرفه ای بودن من است و نتیجه اش می تواند جلب رضایت مشتری و در ادامه، ایجاد تمایل به مراجعات بعدی در او باشد.
وقتی خدمتی فراتر از خواست مشتری انجام می دهیم، وقتی به چیزی فراتر از رضایت مشتری می اندیشیم، خاطره و تجربه ای دوست داشتنی برای او ساخته ایم و این یعنی موفقیت ما در جلب و جذب یک مشتری، شاید برای مدتی بسیار طولانی.
حرفه ای گری ظرافت هایی دارد که تنها یک حرفه ای به آنها دقت می کند.
جزئیات، ظاهراً کوچکند ولی در واقع نتایجی بزرگ به بار می آورند.
