روزنوشته های علیرضا داداشی

داشتم به تحصیل و آموزش فکر می کردم و به راهی که رفته ام و دارم می روم.

برخی به پراکنده کاری های من ایراد می گیرند ولی من بین هر مقطع فاصله ای داشته ام؛ در آن فاصله ها بررسی کرده ام و انتخاب.

مجموعا از مسیری که رفته ام راضیم جز این که دوست داشتم چیز دیگری هم بخوانم که قطعا در زمانی بعد از این، به شکل غیر آکادمیک خواهم خواند: روانشناسی.

رفتارهای آدمها - از جمله خودم - و بررسی چرایی بروز آن رفتارها از دغدغه های همیشگی من بوده است؛ از نوجوانی این طور بوده.

از روانشناسی آموخته ام که رفتارها را ببینم و به جای قضاوت، به جای واکنش و به جای هر گونه تصمیمی، هر رفتاری را یک معلول بدانم و به جای همه ی آن مواردی که گفتم تلاش کنم ریشه های چنین رفتاری را بشناسم؛ نه برای تفسیر و تحلیل آدم ها و رفتارهای شان؛ برای تفسیر و تحلیل ریشه های رفتارشان.

این هم برای خودش یک سبک زندگی است.