روزنوشته های علیرضا داداشی

یکی از موضوعات عجیب در سرزمین نازنین ما اینه که بعضی از  آدمها دوست دارند داشته های دیگران رو متعلق به خودشون بدونند.

مادرم  از قول این آدمها می گه: «مالِ خودم، مالِ خودم؛ مالِ مردم هم، مالِ خودم.»

داشتم همین جوری تو اینترنت مطالب مربوط به فروش و بازاریابی رو سرچ می کردم که رسیدم به یک عکس نوشته که جمله ای از من رو بدون ذکر منبع استفاده کرده بود.

کمی بعد دوباره تو لینکهای گوگل تیتر یکی از نوشته هام رو دیدم که اسم کس دیگری کنارش ذکر شده بود.

حساس شدم و مسیر رو دنبال کردم.

همون آدم قبلی بود.

بیشتر بررسیش کردم. دیدم بله ایشون در وبسایت تخصصی خودش که تو حوزه «بازاریابی و فروش» ایجاد کرده، مطالب و مقالات و عکس نوشته های مختلفی داره که تعدادیش هم متعلق به منه و احتمالا بقیه شون هم متعلق به چند نفر دیگه.

ولی زیر همه شون اسم خودش رو به عنوان نویسنده و اسم و آدرس سایتش رو به عنوان ماخذ درج کرده.

اولش کفری شدم - هنوز هم هستم - ولی بعد رفتم سراغ رزومه ای که از خودش تو وبسایتش گذاشته.

رزومه ضعیفی داره:

ضعف رزومه اش رو می شه از لیست انبوه دوره ها و کلاس هایی فهمید که اصرار داشته یکی یکی ذکرشون کنه.

بعضی از دوره ها تو موسسات معتبر و با  کیفیتی تشکیل شده بودند و بعضی هم نه.

یکی دیگه از نشونه های ضعف رزومه اش اینه که جلوی عنوان دوره های ذکر شده یه ستون دو بخشی ایجاد کرده با این عنوان:

آیا امکان ارائه مدرک وجود دارد؟ بله -- خیر ( و البته جلوی همه شون گزینه اول رو تیک زده.)

تو یکی از موسسات آموزش عالی در حال گذروندن دوره DBA هست و نوشته دارای 9 سال سابقه کار در بازاریابی و فروش ولی تو  لیست سوابق کاریش مسئول آموزش یکی دو تا موسسه  آموزشی رو ذکر کرده و چیزی از سوابق ادعایی نگذاشته.

پایینش هم تعدادی دوره رو اسم برده که توانایی ارائه و تدریس اونها رو داره.

یکی دو تا فکر متفاوت به سرم زد:

یکیش این بود که تو فضاهای مختلفی که دارم افشاگری کنم.

یکی دیگه اش این بود که تو اینستاگرام که اتفاقا فالوور من هم هست یکی دو تا از عکس نوشته هاش رو منتشر کنم و زیرش تشکر کنم که مطالب من رو به نام خودش انتشار می ده.

یکی دیگه اش این بود که  با شماره همراهی که از خودش گذاشته تماس بگیرم و بگم من بخشی از رزومه ات هستم، تماس گرفته ام حالت رو بپرسم.

بعد دلم براش سوخت.

یادم افتاد که من هم روزی که شروع کرده بودم به تدوین رزومه، خیلی چیزها رو توش می نوشتم که حالا حتی تو معرفی خودم ازشون اسم هم نمی برم.

حتی به بخش «درباره من» همین وبلاگ روزنوشته ها هم که مراجعه کنید می بینید که معرفی مختصری گذاشته ام.

البته دست کم یه تفاوت اساسی بین کار من و ایشون هست:

من هیچ چیزی که متعلق به دیگران باشه رو به نام خودم ثبت نکرده ام و ثبت نمی کنم.

حتی دوستان من می دونند که تو کامنتهای سایت متمم یا تو پست های وبلاگ روزنوشته های خودم اگه عکسی غیر عمومی و ثبت شده استفاده کنم، منبعش رو ذکر می کنم.

آخرالامر:

پست بعدی  رو خیلی زود و تو حوزه فروش خواهم گذاشت.

اصلا نمی دونم کلمه کلیدی و دسته بندی این پست رو چی انتخاب کنم!