دنیای سیاست و مدیریت گردشگری
یکی از مواردی که بر روی صنعت گردشگری کشورها تاثیرگذار است، تصمیمات مدیران سیاسی دنیا است.
جدای از موضوع «گردشگر و گردشگری»، در «مهاجرت» هم این قبیل سیاستگذاری ها و رفتارها به شکل پررنگ تاثیر خودش را نشان می دهد.
تصمیمات مدیران سیاسی در امن یا نا امن کردن فضای عمومی کشور برای گردشگران، در امن یا ناامن کردن فضای اقتصادی برای سرمایه گذاران و در امن یا ناامن کردن فضای زندگی برای شهروندان یک کشور تاثیرگذار است.
وقتی این تصمیمات، تصمیمات رادیکال باشند تاثیرات شان هم پررنگ تر خواهد شد و نتایج خیلی جدی تری از خود به جا خواهند گذاشت.
نمونه:
تا پیش از قدرت گرفتن نازی ها و روی کار آمدن نگرش تبعیض نژادانه ی هیتلر و حزب نازی، قبله ی آمال بسیاری از اندیشمندان و دانشمندان و علاقمندان علم و دانش، «کشور آلمان» بود.
آن افرادی که به دنبال پیشرفت در حوزه ی علم و پژوهش بودند، یکی از پر احتمال ترین گزینه های سبد انتخاب شان مهاجرت به «آلمان» بود.
با پیدایش حزب نازی و ترویج تفکرات هیتلر، آلمان از یک کشور امن به یک کشور پرریسک و ناامن تبدیل شد و بدیهی است که دیگر نمی توانست گزینه ی - حتی احتمالی - مهاجران از هر نوعی باشد.
از سوی دیگر، تعدادی از مشاهیر وقت کشور آلمان هم که پرداختن به علم و دانش و دغدغه های از این دست را به عضویت در حزب و پیروی از دیدگاه ها و ایدئولوژی های آن روز کشورشان ترجیح می دادند، ترک دیار گفتند و به کشور های دیگر پناه بردند.
پس نگاه رهبری چون هیتلر، دو نتیجه نا خوشایند برا ی کشور آلمان داشت:
1- از دست دادن دانشمندان و هنرمندان آلمانی؛
2- از دست دادن درآمد قابل توجه ناشی از سفر گردشگران و مهاجرت دانشمندان.
در همان زمان، دولت وقت ایالات متحده تصمیم زیرکانه ای گرفت .
با مطرح شدن سیاست های دفع کننده ی آلمان، دولت ایالات متحده صراحتا اعلام کرد که درهای کشورش به روی مهاجران باز است.
با این تصمیم هوشمندانه ی ایالات متحده، دست کم یک اتفاق خوب برای کشور مذکور رقم خورد:
آن کشور را به مرور به سرزمین امن برای پژوهشگران و اندیشمندان کشورهای مختلف دنیا تبدیل کرد؛ تا جایی که هنوز ایالات متحده یکی از انتخاب های جدی و پر طرفدار کسانی است که علاقمند به علم و پژوهش و فعالیت اقتصادی هستند ولی در کشور خودشان فضای مناسب برای پرداختن به این علاقمندی ها را پیدا نمی کنند - یا در حدی که دوست دارند نمی بینند.
این موضوع مهم، امروز ایالات متحده را صاحب و برخوردار از علم و دانش دانشمندان کشورهای مختلفی کرده که ترک بلد کرده اند یا نفی بلد شده اند و خروجی چنین فرهیختگانی به جای کشور مبداء ، برای این کشور درآمدزایی و قدرت ایجاد می کند.
حالا، رییس جمهور جدید ایالات متحده گویا راهی را پیش گرفته که دولت آن زمان آلمان پیش گرفته بود.
پیش بینی من از تداوم این تصمیمات و سیاست ها این است که به زودی آمریکا نه تنها مهاجرپذیر نخواهد بود، بلکه از دستاوردهای علمی و اقتصادی اندیشمندان کشور خودش و سایر کشورها هم بی نصیب خواهد ماند.
البته اگر این سیاست و این نگاه ادامه پیدا کند که در آن صورت این گروه از افراد به کشور دیگری بجز ایالات متحده فکر خواهند کرد.
یک نمونه ، همین خبری است که از قول «خبرگزاری رویترز» نقل شده است:
