ساعت من همیشه ی خدا دقیق است.

 

- ساعت ٦:۳٦ ‎ب.ظ روز یکشنبه ۱٤ آذر ۱۳٩٥

 

 

از صبح دیروز در فکر بودم که داستانی را بنویسم. داستانی واقعی که باید آن را این گونه می نوشتم:

صبح شنبه ای، من که تا دست بجنبانم برای خارج شدن از خانه، کلی طول کشیده بود. مردم هم که انگار همه شان هفته ی گذشته را که یک روز در میان تعطیل بوده به خواب زمستانی رفته بوده اند و حالا شنبه، اول هفته ای، همه همزمان با هم و همان زمانی که من از خانه خارج شدم، تصمیم گرفته بودند به خیابان بیایند.

 

سبک زندگی - روانشناسی خواندن

 

 ساعت ۳:۱٢ ‎ب.ظ روز یکشنبه ۱٠ اردیبهشت ۱۳٩٦

 

 

داشتم به تحصیل و آموزش فکر می کردم و به راهی که رفته ام و دارم می روم.

برخی به پراکنده کاری های من ایراد می گیرند ولی من بین هر مقطع فاصله ای داشته ام؛ در آن فاصله ها بررسی کرده ام و انتخاب.

ادامه ی بند سوم

بند یکم:

وقتی بچه بودیم، بعد از هر کار خوبی که در حق بزرگترها یا برای آنها می کردیم یا هر کاری که حق بزرگتری در آن ادا شده بود، اینجوری دعایمان می کردند:

الهی پیر شی!