همکار جوان، امروز همان سوالی را پرسید که قدیمی ها تا چند سال قبل می پرسیدند.
جوابی که به او داد، کسی به قدیمی ها نمی داد.
جواب تا یکی دو دقیقه شوکه اش کرد. بعد، تا حدی قانع شد؛ البته تا حدی.
استاد گفت:
«شما هم مدیریت خوانده اید و می خوانید، من و همکارانم هم که استاد شماها هستیم، مدیریت خوانده ایم. چرا باید استادان آن ور آبی بیایند و در سمینارها نظرات شان را مطرح کنند؟
می دانید، وقتی این چشم آبی های بور با کراوات می آیند اینجا و از بازاریابی می گویند، شاید در ظاهر اتفاق خاصی نیفتد، ولی به مرور مدل کسب و کار و بازاریابی ما از شکل اسلامی اش خارج شده و غربی می شود.
آیا ما باید مثل کشورهای سرمایه داری کسب و کار کنیم و درست است که بازاریابی مان غربی باشد؟»
فرهنگ های سازمانی در محیط وجود دارند. آن ها در یک یا چند ابرفرهنگ مثل گروه های نژادی یا واحدهای فرهنگی بزرگ، عمل می کنند.
... ابرفرهنگ ها بر تعامل فرهنگ سازمانی نفوذ دارند.
... تمام سازمان ها با سه خرده فرهنگ کلی که عملیات سازمان، طرح سازمان و وظیفه ی مدیر اجرایی سازمان را منعکس می کند، به کار خود ادامه می دهند.
جمله ی معروفی منسوب به پدر مدیریت نوین «پیتر فردیناند دراکر» هست که خیلی جای تامل دارد:
«هیچ چیز بی فایده تر از این نیست که کاری را که از ابتدا می شد انجام ندهیم، با بیشترین کارآیی انجام دهیم.»
اکثر مردم می خواهند به بالاترین حد توانایی های خود برسند.
کودکان بسیاری، می خواهند وقتی که بزرگ شدند رئیس جمهور بشوند.
آنها که به تجارت علاقه مندند، می خواهند مدیر کل و صاحب یک شرکت بشوند.
کمتر کسی هست که بخواهد متوسط باشد.
«نتیجه»، محصول مشترک «عملکرد سازمان» و «واکنش محیط» است.
ممکن است جراح کارش را درست انجام دهد ولی بیمار فوت کند.
ممکن است محصول کیفیت داشته باشد ولی در بازار شکست بخورد.
ساعت ٤:٢٠ ب.ظ روز سه‌شنبه ٩ خرداد ۱۳٩٦
حکایت اول:
خیلی سال پیش از این در کتابی خوانده ام که وقتی سپاه ابرهه برای تخریب کعبه به شهر مکه وارد شدند، عبدالمطلب پدر بزرگ پیامبر(ص) کلید دار و بزرگ شهر مکه بود.
در مذاکراتی که بین عبدالمطلب و نماینده سپاه ابرهه صورت می گیرد، سپاه مهاجم از تصمیم خود بر نمی گردد و عزم تخریب کعبه می کند.
