اگر شنیدید ...
اگر شنیدید ...
من یک همکار دارم که بیش از یک دهه است با هم دوست هستیم.
من و او مثل هر دو انسان دیگری در عین شباهت، تفاوت هایی هم داریم که برایم جالب است.
قاعده ی حضور اول وقت در سازمان ما این طوری است:
صبح ساعت شروع کار ستاد 7:30 است ولی یک فرجه ی 15 دقیقه ای داریم که می توانیم از آن استفاده کنیم؛ به این صورت که،اگر تا 7:45 دقیقه هم برسیم تاخیر محسوب نمی شود ولی اگر 7:46 برسیم ، 16 دقیقه تاخیر محسوب می شود. تاخیرمان بعد از 7:45 معنی پیدا می کند ولی از 7:30 محاسبه می شود.
جمع تاخیرهای صبح می تواند 4 مرتبه باشد و روی هم رفته 2 ساعت.
بیشتر از این میزان، منجر به صدور نامه و درج در پرونده ی پرسنلی می شود.
پیش نوشت:
پیش تر مطالب پراکنده ای در باب روش های خاص مدیریتی در سازمان های دولتی نوشته ام ؛ هم اینجا و هم در اینستاگرام و هم در کانالی که در تلگرام دارم.
مادرم ضرب المثلی - شاید خودساخته - دارد که به کرات و به فراخور از آن استفاده می کند:
بمیره بدی که بره، خوب جاش بیاد.
ارزیابی عملکرد کارکنان (Human Resources Performance Measurement) یا (Evaluation of employee performance) فرایندی است که به وسیله آن کار کارکنان در فواصلی معین و به طور رسمی، مورد بررسی و سنجش قرار میگیرد.
این ارزیابی، در سازمان های مختلف با اهداف و به تبع آن، به اشکال مختلف صورت می پذیرد.
دربند واژگان نباشیم.
عناوین «نیروهای انسانی»، «منابع انسانی» یا «سرمایه های انسانی»، هیچ تفاوتی با هم ندارند.این ها عناوین مختلفی هستند که به یک «واقعیت ثابت» اطلاق می شوند.