همکار جوان، امروز همان سوالی را پرسید که قدیمی ها تا چند سال قبل می پرسیدند.
جوابی که به او داد، کسی به قدیمی ها نمی داد.
جواب تا یکی دو دقیقه شوکه اش کرد. بعد، تا حدی قانع شد؛ البته تا حدی.
استاد گفت:
«شما هم مدیریت خوانده اید و می خوانید، من و همکارانم هم که استاد شماها هستیم، مدیریت خوانده ایم. چرا باید استادان آن ور آبی بیایند و در سمینارها نظرات شان را مطرح کنند؟
می دانید، وقتی این چشم آبی های بور با کراوات می آیند اینجا و از بازاریابی می گویند، شاید در ظاهر اتفاق خاصی نیفتد، ولی به مرور مدل کسب و کار و بازاریابی ما از شکل اسلامی اش خارج شده و غربی می شود.
آیا ما باید مثل کشورهای سرمایه داری کسب و کار کنیم و درست است که بازاریابی مان غربی باشد؟»
دوستی می گفت:
یک روز تو این مملکت، طرف تار سبیلش را گرو می گذاشت و همه تا آخرین حد ممکن به او اعتماد می کردند. حتی ناموس شان را با خاطر آسوده به او می سپردند. حالا، سبیل که خیلی مد نیست، طرف از جان مادرش و بچه هایش تا فرق شکافته مولا علی و سر و دست بریده و قرآن مجید را قسم می خورد، باز هم به راحتی زیر همه ی تعهداتش می زند و انگار نه انگار، ککش هم نمی گزد.
در کاسبی هم متاسفانه، این نوع رفتار به وفور دیده می شود.
یکی از عجیب ترین تجربیاتم، مرا وادار به نوشتن این مطلب کرد.
توضیح می دهم:
تقریباً هر موضوعی را از مجموعه موضوعات حوزه ی بازاریابی که سرچ می کنم، از قبیل: فروش، تبلیغات، بازاریابی، مشتری مداری، ارتباط با مشتری، طراحی برنامه ی فروش، طراحی برنامه بازاریابی، ارتقاء فروش، بازاریابی استراتژیک، برندینگ، بازاریابی شبکه ای، بازاریابی مویرگی، مدیریت ارتباط با مشتری، مشاوره ی بازاریابی، مشاوره ی تبلیغات، تحقیقات بازاریابی، مهندسی فروش و .... اسم یک نفر هست که با کلیک روی لینک های مختلف به صفحات شخصی اش وصل می شوم؛ یا یکی از چند سایت او، یا وبلاگ هایش یا ....
فرهنگ های سازمانی در محیط وجود دارند. آن ها در یک یا چند ابرفرهنگ مثل گروه های نژادی یا واحدهای فرهنگی بزرگ، عمل می کنند.
... ابرفرهنگ ها بر تعامل فرهنگ سازمانی نفوذ دارند.
... تمام سازمان ها با سه خرده فرهنگ کلی که عملیات سازمان، طرح سازمان و وظیفه ی مدیر اجرایی سازمان را منعکس می کند، به کار خود ادامه می دهند.
از صبح دیروز در فکر بودم که داستانی را بنویسم. داستانی واقعی که باید آن را این گونه می نوشتم:
صبح شنبه ای، من که تا دست بجنبانم برای خارج شدن از خانه، کلی طول کشیده بود. مردم هم که انگار همه شان هفته ی گذشته را که یک روز در میان تعطیل بوده به خواب زمستانی رفته بوده اند و حالا شنبه، اول هفته ای، همه همزمان با هم و همان زمانی که من از خانه خارج شدم، تصمیم گرفته بودند به خیابان بیایند.
جمله ی معروفی منسوب به پدر مدیریت نوین «پیتر فردیناند دراکر» هست که خیلی جای تامل دارد:
«هیچ چیز بی فایده تر از این نیست که کاری را که از ابتدا می شد انجام ندهیم، با بیشترین کارآیی انجام دهیم.»
