یکی از تاکتیک های بازاریابی که سابقه ی استفاده از آن به قرن بیستم باز می گردد، «بازاریابی نوستالژیک» است.
یعنی استفاده از نوستالژی و کارکردهای گوناگون آن در فعالیت های مختلف بازاریابی.
یک درد دل با کسانی که آن را خواهند خواند و شاید من هنوز آنها را حتی نمی شناسم.
هر کسی می تواند انتخاب کند که چگونه باشد.
این، هم خیلی خوب است و هم خیلی نگران کننده.
قسمت نگران کننده ی ماجرا این است که با این انتخاب، تصمیم می گیریم که خودمان را هم به دیگران چگونه معرفی کنیم.
از این پس، فروش در گرو پخش است نه تولید.
نقش تجارت الکترونیک در انقلاب اطلاعات، مثل نقش راه آهن در انقلاب صنعتی است.
راه آهن بر فاصله ها غلبه کرد، تجارت الکترونیک هم فاصله ها را از میان برداشت.
اکثر مردم می خواهند به بالاترین حد توانایی های خود برسند.
کودکان بسیاری، می خواهند وقتی که بزرگ شدند رئیس جمهور بشوند.
آنها که به تجارت علاقه مندند، می خواهند مدیر کل و صاحب یک شرکت بشوند.
کمتر کسی هست که بخواهد متوسط باشد.
«نتیجه»، محصول مشترک «عملکرد سازمان» و «واکنش محیط» است.
ممکن است جراح کارش را درست انجام دهد ولی بیمار فوت کند.
ممکن است محصول کیفیت داشته باشد ولی در بازار شکست بخورد.
ساعت ٦:٠٩ ب.ظ روز چهارشنبه ۳ خرداد ۱۳٩٦
برای ما که سال های جنگِ دشمن و دفاعِ ما با دوران کودکی مان مقارن شده، جنگ و دفاع یک نوستالژی قوی و گاه غیر قابل توصیف است.
